ŻYWORÓDKA PIERZASTA

            Żyworódka pierzasta to roślina z rodziny gruboszowatych.

Żródło

 Jej łacińska nazwa to Kalanchoe daigremontiana. Pochodzi z Madagaskaru. Rośnie też w Indiach, Chinach, Australii, na wyspach oceanu Indyjskiego i Spokojnego, a także w Ameryce Południowej.
Żyworódka pierzasta często nazywana jest "Kalanchoe pinnata", ale jest to nazwa błędna. Kalanchoe pinnata jest inną odmianą żyworódki i wygląda tak:

Kalanchoe pinnata też posiada 
właściwości lecznicze, najlepiej nadaje się do stosowania zewnętrznego. Jest też dosyć trudna w uprawie.

Żyworódka pierzasta. Źródło: Google.

Polska nazwa "żyworódka pierzasta" pochodzi od nietypowego sposobu rozmnażania się tej rośliny. Rozmnaża się tworząc na brzegach liści rozmnóżki, które łatwo odpadają i ukorzeniają się w ziemi. Żyworódkę można uprawiać w doniczkach i powinna się ona znaleźć w każdym domu, a to dlatego, że jest ona jest niczym domowa apteczka o bardzo szerokim działaniu leczniczym.
 Roślina ta może być stosowana  zewnętrznie i wewnętrznie. Oto przykłady schorzeń w których pomocna jest żyworódka: 

• angina, katar,
• zapalenie spojówek,
• trudno gojące się rany,
• kurzajki,
• grzybice,
• stany zapalne,
• stłuczenia,
• odleżyny i wrzody,
• swędzenie skóry,
• stabilizuje poziom cukru we krwi,
• na zmęczone stopy,
• likwiduje przykry zapach stóp,
• bóle głowy,
• bóle reumatyczne,
• egzemy i obrzęki,
• trądzik,
• liszaje,
• oparzenia i ukąszenia,
• paradontoza,
• zgaga.

Żyworódka zawiera dużo witaminy C, a także liczne mikro i makroelementy jak: mangan, miedź, selen, glin, krzem, potas, żelazo. Ma właściwości bakteriobójcze i grzybobójcze, przeciwzapalne i regenerujące. Najlepsze właściwości lecznicze mają liście rośliny. Przed użyciem należy je ręcznie oderwać od rośliny (liście nie powinny mieć kontaktu z metalem), umyć, osuszyć, zawinąć w bibułkę i przechowywać w lodówce przez kilka dni. Jeśli okład z żyworódki potrzebny jest natychmiast, przechowywanie w lodówce musimy pominąć.

Warto pamiętać, że bardzo młode okazy żyworódki mają słabe właściwości lecznicze. Dlatego do celów leczniczych używamy roślin mających przynajmniej 1 rok.


Jak przygotować okład z żyworódki?

Liść oderwać od rośliny, umyć i osuszyć. Ze spodu listka należy zdjąć cienką błonkę i liść delikatnie zbić np. trzonkiem noża, aby pobudzić wydzielanie soku. Liść, tą zbitą stroną, przykładamy do chorego miejsca na skórze, osłaniamy kawałkiem folii i owijamy bandażem lub przyklejamy plastrem w celu przytrzymania liścia na skórze. Taki okład trzymamy na skórze 4-5 godzin, można też zastosować go na noc. Jeśli zachodzi potrzeba powtarzamy takie okłady do skutku, czyli do wyleczenia chorego miejsca. Zamiast liścia możemy zastosować do okładów sok z żyworódki.

Przygotowanie soku.

W celu przygotowania soku umyte i osuszone liście żyworódki przechowujemy przez kilka dni w lodówce. Potem je miażdżymy i wyciskamy sok. Jeśli chcemy przedłużyć trwałość soku dodajemy do niego spirytus w proporcji: 1/5 spirytusu i 4/5 soku. Taki sok możemy używać zarówno zewnętrznie jak i wewnętrznie. Możemy użyć spirytusu salicylowego, ale tylko wówczas. gdy sok przeznaczony jest do stosowania zewnętrznego. Nie wolno go pić!
Jeśli chcemy  aby sok był bardziej skoncentrowany i miał silniejsze działanie należy rośliny nie podlewać przez 4 - 5 dni przed zerwaniem liści.

Jeśli nie mamy czasu na robienie soku możemy jeść liście żyworódki. Profilaktycznie wystarczy zjadać jeden liść średniej wielkości rano na czczo lub między posiłkami. Liście mają lekko kwaśny smak podobny do szczawiu. Po zjedzeniu liścia nastąpi zjawisko lekkiego odrętwienia jamy ustnej, które ustępuje samoistnie po 20-30 minutach. Odrętwienie spowodowane jest właściwościami przeciwbólowymi i ściągającymi żyworódki. Jedząc liście dostarczamy organizmowi witaminę C oraz mikro i makroelementy. Dodatkową korzyścią jest dezynfekcja jamy ustnej i gardła, przeciwdziałanie i leczenie próchnicy zębów i paradontozy, a także możliwość znieczulenia bolącego zęba.


Maść (krem) z żyworódki pierzastej.

Na małym ogniu rozpuszczamy ok. 100g wazeliny. Gdy jest ciepła (nie gorąca) dodajemy łyżkę soku z żyworódki i dokładnie mieszamy. Jeśli jest zbyt gęsta dodajemy kilka kropel oliwy. Zamiast wazeliny możemy użyć niesolonego smalcu. Taka maść nie zawiera żadnych konserwantów i dlatego należy przechowywać ją w lodówce. 
Maść doskonale leczy popękany naskórek dłoni i rogowaciejący naskórek stóp. Można również stosować ją do pielęgnacji twarzy, zwłaszcza do cery suchej. Maść działa odżywczo na skórę, staje się ona gładka i nawilżona. 

Warto mieć w doniczce żyworódkę i, w razie potrzeby, dysponować wspaniałym, naturalnym lekiem i kosmetykiem.